措鱼儿（用古“买陂塘旋栽杨柳”韵）

措鱼儿（用古“买陂塘旋栽杨柳”韵）原文：

作品的题目叫《观刈麦》，而画面上实际出现的，除了刈麦者之外，却还有一个拾麦者，而且作者的关心也恰恰是更偏重在后者身上。他们二者目前的贫富苦乐程度是不同的，但是他们的命运却有着紧密的联系。今日凄凉可怜的拾麦穗者是昨日辛劳忙碌的刈麦者；又安知今日辛劳忙碌的刈麦者明日不沦落成凄凉可怜的拾麦者呢?只要有繁重的捐税在，劳动人民就永远摆脱不了破产的命运。作者在这里对当时害民的赋税制度提出了尖锐批评，对劳动人民所蒙受的苦难寄寓了深切的同情。而且不是一般的同情，是进而把自己摆进去，觉得自己和劳动人民的差别太大了(...)
凭寄语，谢瑶台，客无才。
刘邦第二天早晨带着一百多人马来见项王，到了鸿门，向项王谢罪说：“我和将军合力攻打秦国，将军在黄河以北作战，我在黄河以南作战，但是我自己没有料到能先进入关中，灭掉秦朝，能够在这里又见到将军。现在有小人的谣言，使您和我发生误会。”项王说：“这是沛公的左司马曹无伤说的，如果不是这样，我怎么会这么生气？”项王当天就留下刘邦，和他饮酒。项王、项伯朝东坐，亚父朝南坐。亚父就是范增。刘邦朝北坐，张良朝西陪侍。范增多次向项王使眼色，再三举起他佩戴的玉玦暗示项王，项王沉默着没有反应。范增起身，出去召来项庄，说：“君王为人心地不狠。你进去上前为他敬酒(...)
万法皆空，空即是空，佛安在哉。有云名妙净，可遮热恼，海名圆觉，堪洗尘埃。翠竹真如，黄花般若，心上种来心上开。教参熟，是菩提无树，明镜非台。
子卿足下： 　　勤宣令德，策名清时，荣问休畅，幸甚幸甚。远托异国，昔人所悲，望风怀想，能不依依？昔者不遗，远辱还答，慰诲勤勤，有逾骨肉，陵虽不敏，能不慨然？ 　　自从初降，以至今日，身之穷困，独坐愁苦。终日无睹，但见异类。韦韝毳幕，以御风雨；羶肉酪浆，以充饥渴。举目言笑，谁与为欢？胡地玄冰，边土惨裂，但闻悲风萧条之声。凉秋九月，塞外草衰。夜不能寐，侧耳远听，胡笳互动，牧马悲鸣，吟啸成群，边声四起。晨坐听之，不觉泪下。嗟乎子卿，陵独何心，能不悲哉！ 　　与子别后，益复无聊，上念老母，临年被戮；妻子无辜，并为鲸鲵；身负国恩，为世所悲。子归受荣，我留受辱，命也如何？身出礼义之乡，而入无知之俗；违弃君亲之恩，长为蛮夷之域，伤已！令先君之嗣，更成戎狄之族，又自悲矣。功大罪小，不蒙明察，孤负陵心区区之意。每一念至，忽然忘生。陵不难刺心以自明，刎颈以见志，顾国家于我已矣，杀身无益，适足增羞，故每攘臂忍辱，辙复苟活。左右之人，见陵如此，以为不入耳之欢，来相劝勉。异方之乐，只令人悲，增忉怛耳。 　　嗟乎子卿，人之相知，贵相知心，前书仓卒，未尽所怀，故复略而言之。 　　昔先帝授陵步卒五千，出征绝域。五将失道，陵独遇战，而裹万里之粮，帅徒步之师；出天汉之外，入强胡之域；以五千之众(...)
风。　吊李宽甫
玉真；仙女的名字。这里只晏殊家里的歌妓名。重（chóng虫）头；一首词前后阕字句平仄完全相同者称作“重头”，如《木兰花》便是。琤琮（chēngcōng称从）；玉器撞击之声，形容乐曲声韵铿锵悦耳； 琮：玉声，比喻玉真嗓音脆美如玉声。入破；唐宋大曲一个音乐段落的名称（唐、宋大曲在结构上分成三大段，名为散序、中序、破。入破，即为破的第一遍。乐曲中繁声，与“重头”一样为官弦家术语。），这里形节奏开始加快。红乱旋：大曲在中序时多为慢拍，入破后节奏转为急促，舞者的脚步此时亦随之加快，故云。红旋，旋转飞舞(...)
乱碧萋萋，
首联记述诗人在秋高气爽的九月登临襄阳城楼的瞬间感受。他纵目四望，心胸豁然开朗，仿佛这壮美的山川景物扫尽了游子心头的愁云。颔联紧接着具体描绘诗人眼前的山川美景，“楚山横地出，汉水接天回”，楚地山川横亘，绵延不断。汉水浩荡势如接天，这确是站在城楼上所望到的襄阳山水的独特景象。那城郊的万山、千山、岘山等，在城楼上方扫视过去，错落连绵，如同横地而卧。汉水宽广浩淼萦山绕廓，曲折流向东南，仿佛连天纡回。“出”字，“回”字，都是再平常不过动词，但与“横地”，“接天”分别组合起来，就产生了奇异的传神写照效果，表现出山川的动态美。那高山流水，巍巍然、汤汤乎于天地之间，一气直下，不可撼动，不可遏止。胡应麟评这联诗说：“闳逸浑雄，少陵家法婉然。”山川的壮观永恒，使诗人展开了想象的翅膀，联想到人生的瞬息即逝，于是颈联转入了怀古抒情：“冠盖非新里，章华即旧台。”这里是虚写，冠盖里原在岘山南去宜城的路上，章华台遗址就更远，不管是在潜江或沙市抑或监利，诗人站在襄阳城楼上都是望不见的，所谓“非新里”“即旧台”，都是诗人想象中的景色。“非新”对应“即旧”，并不觉得重复，反显出轻巧，句意流转回环，加强了慨叹的沉重。想当年那修筑章华台的楚灵王，云集冠盖里的汉代达官贵人，如今也不过只留下这古迹罢了。荣华富贵岂能久长！诗人胸中的不平之气，化为了这“身外即浮云”的一声长叹。尾联以写景作结。襄阳是个风物荟萃的地方，而诗人却独独点出“习池风景异”，习家池不仅山清水秀，亭台楼宇华丽，而且是晋人山简醉酒的地方，文章家习凿齿的故居，习凿齿为人耿直，著有《汉晋春秋》。据史书记载，“桓温辟为从事，甚器重之，累迁别驾。温觊觎非望，著《汉晋春秋》以裁正之。”诗人没有直接表明自己缅怀前贤，而只写出习池的风景奇异，因此瞻仰游玩的人众多。但又没有直说游人众多，而是通过描写“归路”上尘雾弥漫，衬托出车水马龙的盛况。“归路满尘埃”句中的“归”字，用得甚为精当，点明了时间和空间，夕阳西下，游览了一天的人们踏上了归程。这五个字的结句，描绘出一幅清秋黄昏游人倦归图，制造了一个迷惘令人惆怅的意境。不难想象，远役中的诗人茕茕孑立楼头面对此景，情何以堪。诗人将怀古之慨隐寓景里，思归之情深蕴境中。
这是一首登临怀古之作。首联“日落征途远，怅然临古城”，紧扣题目，直抒胸臆。日暮时分，四野幽暝，纵目远望，路途还很遥远，诗人在怅然间，登临苍凉的古城，心情更加寂寥。一开篇诗人就借眼前实景的描写，渲染了一种萧瑟凄寂的氛围。正所谓“樵童牧竖，并皆吟讽”。他同类题材创作，如《郢城怀古》：“客心悲暮序，登墉瞰平陆”；《登叶县故城谒沈诸梁庙》：“总辔临秋原，登城望寒日。”(...)
咫尺：周制八寸为咫，十寸为尺。形容距离很近。

措鱼儿（用古“买陂塘旋栽杨柳”韵）拼音解读：

zuò pǐn de tí mù jiào 《guān yì mài 》，ér huà miàn shàng shí jì chū xiàn de ，chú le yì mài zhě zhī wài ，què hái yǒu yī gè shí mài zhě ，ér qiě zuò zhě de guān xīn yě qià qià shì gèng piān zhòng zài hòu zhě shēn shàng 。tā men èr zhě mù qián de pín fù kǔ lè chéng dù shì bú tóng de ，dàn shì tā men de mìng yùn què yǒu zhe jǐn mì de lián xì 。jīn rì qī liáng kě lián de shí mài suì zhě shì zuó rì xīn láo máng lù de yì mài zhě ；yòu ān zhī jīn rì xīn láo máng lù de yì mài zhě míng rì bú lún luò chéng qī liáng kě lián de shí mài zhě ne ?zhī yào yǒu fán zhòng de juān shuì zài ，láo dòng rén mín jiù yǒng yuǎn bǎi tuō bú le pò chǎn de mìng yùn 。zuò zhě zài zhè lǐ duì dāng shí hài mín de fù shuì zhì dù tí chū le jiān ruì pī píng ，duì láo dòng rén mín suǒ méng shòu de kǔ nán jì yù le shēn qiē de tóng qíng 。ér qiě bú shì yī bān de tóng qíng ，shì jìn ér bǎ zì jǐ bǎi jìn qù ，jiào dé zì jǐ hé láo dòng rén mín de chà bié tài dà le (...)
píng jì yǔ ，xiè yáo tái ，kè wú cái 。
liú bāng dì èr tiān zǎo chén dài zhe yī bǎi duō rén mǎ lái jiàn xiàng wáng ，dào le hóng mén ，xiàng xiàng wáng xiè zuì shuō ：“wǒ hé jiāng jun1 hé lì gōng dǎ qín guó ，jiāng jun1 zài huáng hé yǐ běi zuò zhàn ，wǒ zài huáng hé yǐ nán zuò zhàn ，dàn shì wǒ zì jǐ méi yǒu liào dào néng xiān jìn rù guān zhōng ，miè diào qín cháo ，néng gòu zài zhè lǐ yòu jiàn dào jiāng jun1 。xiàn zài yǒu xiǎo rén de yáo yán ，shǐ nín hé wǒ fā shēng wù huì 。”xiàng wáng shuō ：“zhè shì pèi gōng de zuǒ sī mǎ cáo wú shāng shuō de ，rú guǒ bú shì zhè yàng ，wǒ zěn me huì zhè me shēng qì ？”xiàng wáng dāng tiān jiù liú xià liú bāng ，hé tā yǐn jiǔ 。xiàng wáng 、xiàng bó cháo dōng zuò ，yà fù cháo nán zuò 。yà fù jiù shì fàn zēng 。liú bāng cháo běi zuò ，zhāng liáng cháo xī péi shì 。fàn zēng duō cì xiàng xiàng wáng shǐ yǎn sè ，zài sān jǔ qǐ tā pèi dài de yù jué àn shì xiàng wáng ，xiàng wáng chén mò zhe méi yǒu fǎn yīng 。fàn zēng qǐ shēn ，chū qù zhào lái xiàng zhuāng ，shuō ：“jun1 wáng wéi rén xīn dì bú hěn 。nǐ jìn qù shàng qián wéi tā jìng jiǔ (...)
wàn fǎ jiē kōng ，kōng jí shì kōng ，fó ān zài zāi 。yǒu yún míng miào jìng ，kě zhē rè nǎo ，hǎi míng yuán jiào ，kān xǐ chén āi 。cuì zhú zhēn rú ，huáng huā bān ruò ，xīn shàng zhǒng lái xīn shàng kāi 。jiāo cān shú ，shì pú tí wú shù ，míng jìng fēi tái 。
zǐ qīng zú xià ： 　　qín xuān lìng dé ，cè míng qīng shí ，róng wèn xiū chàng ，xìng shèn xìng shèn 。yuǎn tuō yì guó ，xī rén suǒ bēi ，wàng fēng huái xiǎng ，néng bú yī yī ？xī zhě bú yí ，yuǎn rǔ hái dá ，wèi huì qín qín ，yǒu yú gǔ ròu ，líng suī bú mǐn ，néng bú kǎi rán ？ 　　zì cóng chū jiàng ，yǐ zhì jīn rì ，shēn zhī qióng kùn ，dú zuò chóu kǔ 。zhōng rì wú dǔ ，dàn jiàn yì lèi 。wéi bèi cuì mù ，yǐ yù fēng yǔ ；shān ròu lào jiāng ，yǐ chōng jī kě 。jǔ mù yán xiào ，shuí yǔ wéi huān ？hú dì xuán bīng ，biān tǔ cǎn liè ，dàn wén bēi fēng xiāo tiáo zhī shēng 。liáng qiū jiǔ yuè ，sāi wài cǎo shuāi 。yè bú néng mèi ，cè ěr yuǎn tīng ，hú jiā hù dòng ，mù mǎ bēi míng ，yín xiào chéng qún ，biān shēng sì qǐ 。chén zuò tīng zhī ，bú jiào lèi xià 。jiē hū zǐ qīng ，líng dú hé xīn ，néng bú bēi zāi ！ 　　yǔ zǐ bié hòu ，yì fù wú liáo ，shàng niàn lǎo mǔ ，lín nián bèi lù ；qī zǐ wú gū ，bìng wéi jīng ní ；shēn fù guó ēn ，wéi shì suǒ bēi 。zǐ guī shòu róng ，wǒ liú shòu rǔ ，mìng yě rú hé ？shēn chū lǐ yì zhī xiāng ，ér rù wú zhī zhī sú ；wéi qì jun1 qīn zhī ēn ，zhǎng wéi mán yí zhī yù ，shāng yǐ ！lìng xiān jun1 zhī sì ，gèng chéng róng dí zhī zú ，yòu zì bēi yǐ 。gōng dà zuì xiǎo ，bú méng míng chá ，gū fù líng xīn qū qū zhī yì 。měi yī niàn zhì ，hū rán wàng shēng 。líng bú nán cì xīn yǐ zì míng ，wěn jǐng yǐ jiàn zhì ，gù guó jiā yú wǒ yǐ yǐ ，shā shēn wú yì ，shì zú zēng xiū ，gù měi rǎng bì rěn rǔ ，zhé fù gǒu huó 。zuǒ yòu zhī rén ，jiàn líng rú cǐ ，yǐ wéi bú rù ěr zhī huān ，lái xiàng quàn miǎn 。yì fāng zhī lè ，zhī lìng rén bēi ，zēng dāo dá ěr 。 　　jiē hū zǐ qīng ，rén zhī xiàng zhī ，guì xiàng zhī xīn ，qián shū cāng zú ，wèi jìn suǒ huái ，gù fù luè ér yán zhī 。 　　xī xiān dì shòu líng bù zú wǔ qiān ，chū zhēng jué yù 。wǔ jiāng shī dào ，líng dú yù zhàn ，ér guǒ wàn lǐ zhī liáng ，shuài tú bù zhī shī ；chū tiān hàn zhī wài ，rù qiáng hú zhī yù ；yǐ wǔ qiān zhī zhòng (...)
fēng 。　diào lǐ kuān fǔ
yù zhēn ；xiān nǚ de míng zì 。zhè lǐ zhī yàn shū jiā lǐ de gē jì míng 。zhòng （chóngchóng ）tóu ；yī shǒu cí qián hòu què zì jù píng zè wán quán xiàng tóng zhě chēng zuò “zhòng tóu ”，rú 《mù lán huā 》biàn shì 。chēng cóng （chēngcōngchēng cóng ）；yù qì zhuàng jī zhī shēng ，xíng róng lè qǔ shēng yùn kēng qiāng yuè ěr ； cóng ：yù shēng ，bǐ yù yù zhēn sǎng yīn cuì měi rú yù shēng 。rù pò ；táng sòng dà qǔ yī gè yīn lè duàn luò de míng chēng （táng 、sòng dà qǔ zài jié gòu shàng fèn chéng sān dà duàn ，míng wéi sàn xù 、zhōng xù 、pò 。rù pò ，jí wéi pò de dì yī biàn 。lè qǔ zhōng fán shēng ，yǔ “zhòng tóu ”yī yàng wéi guān xián jiā shù yǔ 。），zhè lǐ xíng jiē zòu kāi shǐ jiā kuài 。hóng luàn xuán ：dà qǔ zài zhōng xù shí duō wéi màn pāi ，rù pò hòu jiē zòu zhuǎn wéi jí cù ，wǔ zhě de jiǎo bù cǐ shí yì suí zhī jiā kuài ，gù yún 。hóng xuán ，xuán zhuǎn fēi wǔ (...)
luàn bì qī qī ，
shǒu lián jì shù shī rén zài qiū gāo qì shuǎng de jiǔ yuè dēng lín xiāng yáng chéng lóu de shùn jiān gǎn shòu 。tā zòng mù sì wàng ，xīn xiōng huō rán kāi lǎng ，fǎng fó zhè zhuàng měi de shān chuān jǐng wù sǎo jìn le yóu zǐ xīn tóu de chóu yún 。hàn lián jǐn jiē zhe jù tǐ miáo huì shī rén yǎn qián de shān chuān měi jǐng ，“chǔ shān héng dì chū ，hàn shuǐ jiē tiān huí ”，chǔ dì shān chuān héng gèn ，mián yán bú duàn 。hàn shuǐ hào dàng shì rú jiē tiān ，zhè què shì zhàn zài chéng lóu shàng suǒ wàng dào de xiāng yáng shān shuǐ de dú tè jǐng xiàng 。nà chéng jiāo de wàn shān 、qiān shān 、xiàn shān děng ，zài chéng lóu shàng fāng sǎo shì guò qù ，cuò luò lián mián ，rú tóng héng dì ér wò 。hàn shuǐ kuān guǎng hào miǎo yíng shān rào kuò ，qǔ shé liú xiàng dōng nán ，fǎng fó lián tiān yū huí 。“chū ”zì ，“huí ”zì ，dōu shì zài píng cháng bú guò dòng cí ，dàn yǔ “héng dì ”，“jiē tiān ”fèn bié zǔ hé qǐ lái ，jiù chǎn shēng le qí yì de chuán shén xiě zhào xiào guǒ ，biǎo xiàn chū shān chuān de dòng tài měi 。nà gāo shān liú shuǐ ，wēi wēi rán 、tāng tāng hū yú tiān dì zhī jiān ，yī qì zhí xià ，bú kě hàn dòng ，bú kě è zhǐ 。hú yīng lín píng zhè lián shī shuō ：“hóng yì hún xióng ，shǎo líng jiā fǎ wǎn rán 。”shān chuān de zhuàng guān yǒng héng ，shǐ shī rén zhǎn kāi le xiǎng xiàng de chì bǎng ，lián xiǎng dào rén shēng de shùn xī jí shì ，yú shì jǐng lián zhuǎn rù le huái gǔ shū qíng ：“guàn gài fēi xīn lǐ ，zhāng huá jí jiù tái 。”zhè lǐ shì xū xiě ，guàn gài lǐ yuán zài xiàn shān nán qù yí chéng de lù shàng ，zhāng huá tái yí zhǐ jiù gèng yuǎn ，bú guǎn shì zài qián jiāng huò shā shì yì huò jiān lì ，shī rén zhàn zài xiāng yáng chéng lóu shàng dōu shì wàng bú jiàn de ，suǒ wèi “fēi xīn lǐ ”“jí jiù tái ”，dōu shì shī rén xiǎng xiàng zhōng de jǐng sè 。“fēi xīn ”duì yīng “jí jiù ”，bìng bú jiào dé zhòng fù ，fǎn xiǎn chū qīng qiǎo ，jù yì liú zhuǎn huí huán ，jiā qiáng le kǎi tàn de chén zhòng 。xiǎng dāng nián nà xiū zhù zhāng huá tái de chǔ líng wáng ，yún jí guàn gài lǐ de hàn dài dá guān guì rén ，rú jīn yě bú guò zhī liú xià zhè gǔ jì bà le 。róng huá fù guì qǐ néng jiǔ zhǎng ！shī rén xiōng zhōng de bú píng zhī qì ，huà wéi le zhè “shēn wài jí fú yún ”de yī shēng zhǎng tàn 。wěi lián yǐ xiě jǐng zuò jié 。xiāng yáng shì gè fēng wù huì cuì de dì fāng ，ér shī rén què dú dú diǎn chū “xí chí fēng jǐng yì ”，xí jiā chí bú jǐn shān qīng shuǐ xiù ，tíng tái lóu yǔ huá lì ，ér qiě shì jìn rén shān jiǎn zuì jiǔ de dì fāng ，wén zhāng jiā xí záo chǐ de gù jū ，xí záo chǐ wéi rén gěng zhí ，zhe yǒu 《hàn jìn chūn qiū 》。jù shǐ shū jì zǎi ，“huán wēn pì wéi cóng shì ，shèn qì zhòng zhī ，lèi qiān bié jià 。wēn jì yú fēi wàng ，zhe 《hàn jìn chūn qiū 》yǐ cái zhèng zhī 。”shī rén méi yǒu zhí jiē biǎo míng zì jǐ miǎn huái qián xián ，ér zhī xiě chū xí chí de fēng jǐng qí yì ，yīn cǐ zhān yǎng yóu wán de rén zhòng duō 。dàn yòu méi yǒu zhí shuō yóu rén zhòng duō ，ér shì tōng guò miáo xiě “guī lù ”shàng chén wù mí màn ，chèn tuō chū chē shuǐ mǎ lóng de shèng kuàng 。“guī lù mǎn chén āi ”jù zhōng de “guī ”zì ，yòng dé shèn wéi jīng dāng ，diǎn míng le shí jiān hé kōng jiān ，xī yáng xī xià ，yóu lǎn le yī tiān de rén men tà shàng le guī chéng 。zhè wǔ gè zì de jié jù ，miáo huì chū yī fú qīng qiū huáng hūn yóu rén juàn guī tú ，zhì zào le yī gè mí wǎng lìng rén chóu chàng de yì jìng 。bú nán xiǎng xiàng ，yuǎn yì zhōng de shī rén qióng qióng jié lì lóu tóu miàn duì cǐ jǐng ，qíng hé yǐ kān 。shī rén jiāng huái gǔ zhī kǎi yǐn yù jǐng lǐ ，sī guī zhī qíng shēn yùn jìng zhōng 。
zhè shì yī shǒu dēng lín huái gǔ zhī zuò 。shǒu lián “rì luò zhēng tú yuǎn ，chàng rán lín gǔ chéng ”，jǐn kòu tí mù ，zhí shū xiōng yì 。rì mù shí fèn ，sì yě yōu míng ，zòng mù yuǎn wàng ，lù tú hái hěn yáo yuǎn ，shī rén zài chàng rán jiān ，dēng lín cāng liáng de gǔ chéng ，xīn qíng gèng jiā jì liáo 。yī kāi piān shī rén jiù jiè yǎn qián shí jǐng de miáo xiě ，xuàn rǎn le yī zhǒng xiāo sè qī jì de fēn wéi 。zhèng suǒ wèi “qiáo tóng mù shù ，bìng jiē yín fěng ”。tā tóng lèi tí cái chuàng zuò ，rú 《yǐng chéng huái gǔ 》：“kè xīn bēi mù xù ，dēng yōng kàn píng lù ”；《dēng yè xiàn gù chéng yè shěn zhū liáng miào 》：“zǒng pèi lín qiū yuán ，dēng chéng wàng hán rì 。”(...)
zhǐ chǐ ：zhōu zhì bā cùn wéi zhǐ ，shí cùn wéi chǐ 。xíng róng jù lí hěn jìn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

咫尺：周制八寸为咫，十寸为尺。形容距离很近。
春风自在杨花。
全词不是孤立静止地描写人和事，而是把人和事放在发展变化的过程中加以表现。这样的立意，使作品容量增大，既有深度，又有广度。从本是有失民族尊严的旧惯例中，表现出强烈的民族自尊心、自豪感；从本是可悲可叹的被动受敌中，表现出打败的必胜信心。马卡连柯说过：过去的文学，是人类一本痛苦的“老账簿”。南宋爱国词的基调，也可这样说。但陈亮这首《水调歌头》，由于立意高远，在同类豪放作品中，要高出一筹。它通篇(...)

相关赏析

咫尺：周制八寸为咫，十寸为尺。形容距离很近。
《答客难》以主客问答形式，说生在汉武帝大一统时代，“贤不肖”没有什么区别，虽有才能也无从施展，“用之则为虎,不用则为鼠”,揭露了统治者对人才随意抑扬，并为自己鸣不平。此文语言疏朗，议论酣畅，刘勰称其“托古慰志，疏而有辨”(《文心雕龙·杂文》)。扬雄的《解嘲》、班固的《答宾戏》、张衡的《应间》等，都是模仿它的作品。
峡束苍江对起，过危楼，欲飞还敛。元龙老矣！不妨高卧，冰壶凉簟。千古兴亡，百年悲笑，一时登览。问何人又卸，片帆沙岸，系斜阳缆？
公元710年（景云元年），唐睿宗即位，因为宋之问曾依附张易之、武三思，而将他贬至钦州（今广西钦州市）。这是他第二次被贬岭南。《始安秋日》这首诗就是他前往钦州途经桂林时所写的。《旧唐书》说他“再被窜谪，经途江岭，所有篇咏传播远近。”《始安秋日》就是当时广为流(...)
这首题画诗，是宋神宗元丰元年(l078)苏轼任徐州（今属江苏）知州时创作的。题中李思训，唐代著名画家，官至左〔一作右）武卫大将军，世称李将军。他的山水画多以青绿胜，明代画论家董其昌说他是山水画“北宗”的创始人。宋代《宣和画谱》评其画：“皆超绝，尤工山石林泉，笔格遒劲，得湍濑潺湲、烟霞缥缈难写之状。”可见他的着色(...)

作者介绍

马之鹏 马之鹏，字文渊，蒲圻人。康熙乙丑进士，官户科给事中。