九月二十日微雪怀子由弟二首 其二

九月二十日微雪怀子由弟二首 其二原文：

游春的人自然很多，有乘宝马香车的，“玉轮碾平芳草”，从芳草地上忽忽驶过，车中的贵妇娇娃，也只在车窗中露出了半面。但“半面恼红妆”，这半面娇容却引起这位游春少女的不快。可能是因为她们乘坐的香车对于芳草的摧残，也可能因为她们不暇他顾的高傲姿态。古代“半面” 一词有曾见过面的意思。《后汉书·应奉传》载应奉曾见一车匠于门中露半面，后数十年遇之于途中。仍能认出他来。故有“半面之旧”的说法。也有就指半边脸面，如汤显(...)
来翦莼丝，江头一阵鸣蓑雨。孤篷归路。吹得苹花暮。
这首诗写作上的基本特点是不带任何夸张地、如实地描写现实生活场景。他选取了举家忙碌和凄凉拾穗这两个镜头，使之构成强烈对比。前者虽然苦、虽然累，但他们暂时还是有希望的，至于后者，则完全是断梗浮萍，朝不保夕了。两个镜头所表现的场面、气氛、形象、心理都很好。<(...)
燕子重来，往事东流去。征衫贮。旧寒一缕。泪湿风帘絮。
古代的秋社，是从中央到地方民间都十分重视的祭祀活动。整个活动分为两大仪式，一是祭献，向以社神为代表的后土神祇敬献供品；二是娱神，包括赛社、演剧、民间歌舞聚饮等。此篇所写，祭献仪式已经结束，祭坛上的香烟渐渐消淡，就连争食坛上祭品的乌鸦也飞回了树林。作品由此时入手，除了因为第二仪式——娱神活动是秋社的精华所在以外，还有他个人身份上的原因。原来像尧庙这种规格的秋社，祭献需由地方官员亲自主持参加，所谓“刺史县令初献，上佐县丞亚献，州博士县簿尉终献”（《宋史·礼志》）。略去祭献繁文缛节的描写，也就表示他已经结束了官员在仪式中的任务，可以静下心来，“把酒观多稼”，将自己融入百姓的喜庆之中。所以起首的两句既是自占身份，也是揭开狂欢乐章的一段得体的前奏。
古代求学的人一定有老师。老师，是用来传授道理，讲授学业，解答疑难问题的。人不是一生下来就懂得知 识和道理的，谁能没有疑惑？有疑惑却不求老师指教，那成为疑难的问题，终究不能解决。在我之前出生的人，他懂得知识和道理本来就比我早，我跟从他并以他为师；在我之后出生的人，（如果）他懂得知识和道理也比我早，我也跟从他学习并以他为师。我学习的是知识，哪管他的年龄比我大还是比我小呢？因此，无论地位显贵或是低下，无论年长年少，知识所存在的地方，就是老师所存在的地方。　　唉！从师求学的传统已经失传很久了，想要人们没有疑惑很难呐！古代的圣人，他们超出一般人很远了，尚且跟从老师向老师请教学问道理；现在的一般人，他们跟圣人相比相差很远了，却以向老师(...)
花有重开日，人无再少年。休道黄金贵，安乐最值钱。妾身姓李，是岳孔目的浑家，嫡亲的三口儿家属，丈夫在这郑州做着六案都孔目。有一个小厮，唤做福童。孩儿上学去了。孔目接新官未回，这早晚不见来。小的每安排下茶饭，则怕孔目来家，要食用咱。我劝你世俗人跟贫道出家去来，我教你人人成仙，个个了道，做大罗神仙也。这里也无人。贫道不是凡人，乃上八洞神仙吕洞宾是也。办为下方郑州奉宁郡，有一神仙出世，乃是岳寿，做着个六案都孔目。此人有神仙之分，只恐迷却(...)
汤之问棘也是已：“穷发之北，有冥海者，天池也。有鱼焉，其广数千里，未有知其修者，其名为鲲。有鸟焉，其名为鹏。背若泰山，翼若垂天之云。抟扶摇羊角而上者九万里，绝云气，负青天，然后图南，且适南冥也。斥鷃笑之曰：‘彼且奚适也？我腾跃而上，不过数仞而下，翱翔蓬蒿之间，此亦飞之至也。而彼且奚适也？’”此小大之辩也。
我出我车，于彼郊矣。设此旐矣，建彼旄矣。彼旟旐斯，胡不旆旆？忧心悄悄，仆夫况瘁。
日月光天德，山河壮帝居。太平无一事，回首忆关雎。寡人御极以来，幸喜四海升平，八方宁靖。因乏嗣子，每切忧心。虽尝听史官之奏陈，也曾广后宫之御幸，终是宜男未效，继体无人，教寡人如何不烦恼也。天祐宋室，《螽斯》、《麟趾》之庆，当必有期。愿陛下自宽。某楚王，今日为何领着太子见我皇兄去？只因寇承御同除琳救出太子，送到我府中收养，整整抬举了十年光景，想刘皇后也难下手了。我皇兄一向为着乏嗣，眉头不曾有展放之日。我领去朝见皇兄，只待问起时节，因而说开就里，使他母子团圆，多少是好。宫官，快报复去，有赵德芳带领世子朝见。臣赵德芳见。御弟免礼。愿陛下万岁！万岁！万万岁！御弟，这是你第几个世子？这个是臣的幼子，是第十二个。看他生相似龙行虎步，好生不凡。今年多大年纪了？臣生十岁了也。御弟，你这世子是那个美人所出？本李美。且住者，今日有事忙哩，改日另行奏知万岁。贱妾置酒在椒风馆中，请饮宴去来。嗨！我则说的李美两个字。还不曾道出那人字来，这刘皇后就搀着皇兄饮宴去了。好狠人也！刘皇后，你左使这一片黑心肠做甚么？太子养在我宫中，已长成十岁了，我怕你还诓的去撇在金水桥河下哩！我且再看机会，奏知皇兄便了。世子，你且随我回府去来。理会的。事不关心，关心者乱。十年前李美人生下一子，我着寇承御与我所算了他的。昨日楚王引着小厮来朝见，我一见了他这声音举止，与李美人好生厮似。问他年纪，又是十岁，我已是怀着一肚子疑心了。万岁问道那个美人所出，那楚王道李美--刚则说的两个字，我便扯着万岁的手，说道，且到椒风馆饮宴去。我若不如此，那楚王说出这详细来，可怎了也？我如今唤寇承御出来，则问他要这李美人所生之子，看他说甚的来。宫娥，与我唤将寇承御来者。寇承御！娘娘唤你哩。娘娘，唤寇承御有何分付？你不跪着！有何罪哩？寇承御，我问你，十年前李美人所生的孩子(...)
三、四两句表面上是说有雪而无花，实际感情却是：人倒还能等待来迟的春色，从二月的草芽中看到春天的身影，但白雪却等不住了，竟然纷纷扬扬，穿树飞花，自己装点出了一派春色。真正的春色（百花盛开）未来，固然不免令人感到有些遗憾，但这穿树飞花的春雪不也照样给人以春的气息吗！诗人对春雪飞花主要不是惆怅、遗憾，而是充满了欣喜。一个盼望着春天的诗人，如果自然界还没有春色，他就可以幻化出一片春色来。这就是三、四两句的妙处，它富有浓烈的浪漫主义色彩，可谓神来之笔。“却嫌(...)

九月二十日微雪怀子由弟二首 其二拼音解读：

yóu chūn de rén zì rán hěn duō ，yǒu chéng bǎo mǎ xiāng chē de ，“yù lún niǎn píng fāng cǎo ”，cóng fāng cǎo dì shàng hū hū shǐ guò ，chē zhōng de guì fù jiāo wá ，yě zhī zài chē chuāng zhōng lù chū le bàn miàn 。dàn “bàn miàn nǎo hóng zhuāng ”，zhè bàn miàn jiāo róng què yǐn qǐ zhè wèi yóu chūn shǎo nǚ de bú kuài 。kě néng shì yīn wéi tā men chéng zuò de xiāng chē duì yú fāng cǎo de cuī cán ，yě kě néng yīn wéi tā men bú xiá tā gù de gāo ào zī tài 。gǔ dài “bàn miàn ” yī cí yǒu céng jiàn guò miàn de yì sī 。《hòu hàn shū ·yīng fèng chuán 》zǎi yīng fèng céng jiàn yī chē jiàng yú mén zhōng lù bàn miàn ，hòu shù shí nián yù zhī yú tú zhōng 。réng néng rèn chū tā lái 。gù yǒu “bàn miàn zhī jiù ”de shuō fǎ 。yě yǒu jiù zhǐ bàn biān liǎn miàn ，rú tāng xiǎn (...)
lái jiǎn chún sī ，jiāng tóu yī zhèn míng suō yǔ 。gū péng guī lù 。chuī dé píng huā mù 。
zhè shǒu shī xiě zuò shàng de jī běn tè diǎn shì bú dài rèn hé kuā zhāng dì 、rú shí dì miáo xiě xiàn shí shēng huó chǎng jǐng 。tā xuǎn qǔ le jǔ jiā máng lù hé qī liáng shí suì zhè liǎng gè jìng tóu ，shǐ zhī gòu chéng qiáng liè duì bǐ 。qián zhě suī rán kǔ 、suī rán lèi ，dàn tā men zàn shí hái shì yǒu xī wàng de ，zhì yú hòu zhě ，zé wán quán shì duàn gěng fú píng ，cháo bú bǎo xī le 。liǎng gè jìng tóu suǒ biǎo xiàn de chǎng miàn 、qì fēn 、xíng xiàng 、xīn lǐ dōu hěn hǎo 。<(...)
yàn zǐ zhòng lái ，wǎng shì dōng liú qù 。zhēng shān zhù 。jiù hán yī lǚ 。lèi shī fēng lián xù 。
gǔ dài de qiū shè ，shì cóng zhōng yāng dào dì fāng mín jiān dōu shí fèn zhòng shì de jì sì huó dòng 。zhěng gè huó dòng fèn wéi liǎng dà yí shì ，yī shì jì xiàn ，xiàng yǐ shè shén wéi dài biǎo de hòu tǔ shén qí jìng xiàn gòng pǐn ；èr shì yú shén ，bāo kuò sài shè 、yǎn jù 、mín jiān gē wǔ jù yǐn děng 。cǐ piān suǒ xiě ，jì xiàn yí shì yǐ jīng jié shù ，jì tán shàng de xiāng yān jiàn jiàn xiāo dàn ，jiù lián zhēng shí tán shàng jì pǐn de wū yā yě fēi huí le shù lín 。zuò pǐn yóu cǐ shí rù shǒu ，chú le yīn wéi dì èr yí shì ——yú shén huó dòng shì qiū shè de jīng huá suǒ zài yǐ wài ，hái yǒu tā gè rén shēn fèn shàng de yuán yīn 。yuán lái xiàng yáo miào zhè zhǒng guī gé de qiū shè ，jì xiàn xū yóu dì fāng guān yuán qīn zì zhǔ chí cān jiā ，suǒ wèi “cì shǐ xiàn lìng chū xiàn ，shàng zuǒ xiàn chéng yà xiàn ，zhōu bó shì xiàn bù wèi zhōng xiàn ”（《sòng shǐ ·lǐ zhì 》）。luè qù jì xiàn fán wén rù jiē de miáo xiě ，yě jiù biǎo shì tā yǐ jīng jié shù le guān yuán zài yí shì zhōng de rèn wù ，kě yǐ jìng xià xīn lái ，“bǎ jiǔ guān duō jià ”，jiāng zì jǐ róng rù bǎi xìng de xǐ qìng zhī zhōng 。suǒ yǐ qǐ shǒu de liǎng jù jì shì zì zhàn shēn fèn ，yě shì jiē kāi kuáng huān lè zhāng de yī duàn dé tǐ de qián zòu 。
gǔ dài qiú xué de rén yī dìng yǒu lǎo shī 。lǎo shī ，shì yòng lái chuán shòu dào lǐ ，jiǎng shòu xué yè ，jiě dá yí nán wèn tí de 。rén bú shì yī shēng xià lái jiù dǒng dé zhī shí hé dào lǐ de ，shuí néng méi yǒu yí huò ？yǒu yí huò què bú qiú lǎo shī zhǐ jiāo ，nà chéng wéi yí nán de wèn tí ，zhōng jiū bú néng jiě jué 。zài wǒ zhī qián chū shēng de rén ，tā dǒng dé zhī shí hé dào lǐ běn lái jiù bǐ wǒ zǎo ，wǒ gēn cóng tā bìng yǐ tā wéi shī ；zài wǒ zhī hòu chū shēng de rén ，（rú guǒ ）tā dǒng dé zhī shí hé dào lǐ yě bǐ wǒ zǎo ，wǒ yě gēn cóng tā xué xí bìng yǐ tā wéi shī 。wǒ xué xí de shì zhī shí ，nǎ guǎn tā de nián líng bǐ wǒ dà hái shì bǐ wǒ xiǎo ne ？yīn cǐ ，wú lùn dì wèi xiǎn guì huò shì dī xià ，wú lùn nián zhǎng nián shǎo ，zhī shí suǒ cún zài de dì fāng ，jiù shì lǎo shī suǒ cún zài de dì fāng 。　　āi ！cóng shī qiú xué de chuán tǒng yǐ jīng shī chuán hěn jiǔ le ，xiǎng yào rén men méi yǒu yí huò hěn nán nà ！gǔ dài de shèng rén ，tā men chāo chū yī bān rén hěn yuǎn le ，shàng qiě gēn cóng lǎo shī xiàng lǎo shī qǐng jiāo xué wèn dào lǐ ；xiàn zài de yī bān rén ，tā men gēn shèng rén xiàng bǐ xiàng chà hěn yuǎn le ，què yǐ xiàng lǎo shī (...)
huā yǒu zhòng kāi rì ，rén wú zài shǎo nián 。xiū dào huáng jīn guì ，ān lè zuì zhí qián 。qiè shēn xìng lǐ ，shì yuè kǒng mù de hún jiā ，dí qīn de sān kǒu ér jiā shǔ ，zhàng fū zài zhè zhèng zhōu zuò zhe liù àn dōu kǒng mù 。yǒu yī gè xiǎo sī ，huàn zuò fú tóng 。hái ér shàng xué qù le 。kǒng mù jiē xīn guān wèi huí ，zhè zǎo wǎn bú jiàn lái 。xiǎo de měi ān pái xià chá fàn ，zé pà kǒng mù lái jiā ，yào shí yòng zán 。wǒ quàn nǐ shì sú rén gēn pín dào chū jiā qù lái ，wǒ jiāo nǐ rén rén chéng xiān ，gè gè le dào ，zuò dà luó shén xiān yě 。zhè lǐ yě wú rén 。pín dào bú shì fán rén ，nǎi shàng bā dòng shén xiān lǚ dòng bīn shì yě 。bàn wéi xià fāng zhèng zhōu fèng níng jun4 ，yǒu yī shén xiān chū shì ，nǎi shì yuè shòu ，zuò zhe gè liù àn dōu kǒng mù 。cǐ rén yǒu shén xiān zhī fèn ，zhī kǒng mí què (...)
tāng zhī wèn jí yě shì yǐ ：“qióng fā zhī běi ，yǒu míng hǎi zhě ，tiān chí yě 。yǒu yú yān ，qí guǎng shù qiān lǐ ，wèi yǒu zhī qí xiū zhě ，qí míng wéi kūn 。yǒu niǎo yān ，qí míng wéi péng 。bèi ruò tài shān ，yì ruò chuí tiān zhī yún 。tuán fú yáo yáng jiǎo ér shàng zhě jiǔ wàn lǐ ，jué yún qì ，fù qīng tiān ，rán hòu tú nán ，qiě shì nán míng yě 。chì yàn xiào zhī yuē ：‘bǐ qiě xī shì yě ？wǒ téng yuè ér shàng ，bú guò shù rèn ér xià ，áo xiáng péng hāo zhī jiān ，cǐ yì fēi zhī zhì yě 。ér bǐ qiě xī shì yě ？’”cǐ xiǎo dà zhī biàn yě 。
wǒ chū wǒ chē ，yú bǐ jiāo yǐ 。shè cǐ zhào yǐ ，jiàn bǐ máo yǐ 。bǐ yú zhào sī ，hú bú pèi pèi ？yōu xīn qiāo qiāo ，pú fū kuàng cuì 。
rì yuè guāng tiān dé ，shān hé zhuàng dì jū 。tài píng wú yī shì ，huí shǒu yì guān jū 。guǎ rén yù jí yǐ lái ，xìng xǐ sì hǎi shēng píng ，bā fāng níng jìng 。yīn fá sì zǐ ，měi qiē yōu xīn 。suī cháng tīng shǐ guān zhī zòu chén ，yě céng guǎng hòu gōng zhī yù xìng ，zhōng shì yí nán wèi xiào ，jì tǐ wú rén ，jiāo guǎ rén rú hé bú fán nǎo yě 。tiān yòu sòng shì ，《zhōng sī 》、《lín zhǐ 》zhī qìng ，dāng bì yǒu qī 。yuàn bì xià zì kuān 。mǒu chǔ wáng ，jīn rì wéi hé lǐng zhe tài zǐ jiàn wǒ huáng xiōng qù ？zhī yīn kòu chéng yù tóng chú lín jiù chū tài zǐ ，sòng dào wǒ fǔ zhōng shōu yǎng ，zhěng zhěng tái jǔ le shí nián guāng jǐng ，xiǎng liú huáng hòu yě nán xià shǒu le 。wǒ huáng xiōng yī xiàng wéi zhe fá sì ，méi tóu bú céng yǒu zhǎn fàng zhī rì 。wǒ lǐng qù cháo jiàn huáng xiōng ，zhī dài wèn qǐ shí jiē ，yīn ér shuō kāi jiù lǐ ，shǐ tā mǔ zǐ tuán yuán ，duō shǎo shì hǎo 。gōng guān ，kuài bào fù qù ，yǒu zhào dé fāng dài lǐng shì zǐ cháo jiàn 。chén zhào dé fāng jiàn 。yù dì miǎn lǐ 。yuàn bì xià wàn suì ！wàn suì ！wàn wàn suì ！yù dì ，zhè shì nǐ dì jǐ gè shì zǐ ？zhè gè shì chén de yòu zǐ ，shì dì shí èr gè 。kàn tā shēng xiàng sì lóng háng hǔ bù ，hǎo shēng bú fán 。jīn nián duō dà nián jì le ？chén shēng shí suì le yě 。yù dì ，nǐ zhè shì zǐ shì nà gè měi rén suǒ chū ？běn lǐ měi 。qiě zhù zhě ，jīn rì yǒu shì máng lǐ ，gǎi rì lìng háng zòu zhī wàn suì 。jiàn qiè zhì jiǔ zài jiāo fēng guǎn zhōng ，qǐng yǐn yàn qù lái 。hēi ！wǒ zé shuō de lǐ měi liǎng gè zì 。hái bú céng dào chū nà rén zì lái ，zhè liú huáng hòu jiù chān zhe huáng xiōng yǐn yàn qù le 。hǎo hěn rén yě ！liú huáng hòu ，nǐ zuǒ shǐ zhè yī piàn hēi xīn cháng zuò shèn me ？tài zǐ yǎng zài wǒ gōng zhōng ，yǐ zhǎng chéng shí suì le ，wǒ pà nǐ hái kuāng de qù piě zài jīn shuǐ qiáo hé xià lǐ ！wǒ qiě zài kàn jī huì ，zòu zhī huáng xiōng biàn le 。shì zǐ ，nǐ qiě suí wǒ huí fǔ qù lái 。lǐ huì de 。shì bú guān xīn ，guān xīn zhě luàn 。shí nián qián lǐ měi rén shēng xià yī zǐ ，wǒ zhe kòu chéng yù yǔ wǒ suǒ suàn le tā de 。zuó rì chǔ wáng yǐn zhe xiǎo sī lái cháo jiàn ，wǒ yī jiàn le tā zhè shēng yīn jǔ zhǐ ，yǔ lǐ měi rén hǎo shēng sī sì 。wèn tā nián jì ，yòu shì shí suì ，wǒ yǐ shì huái zhe yī dù zǐ yí xīn le 。wàn suì wèn dào nà gè měi rén suǒ chū ，nà chǔ wáng dào lǐ měi --gāng zé shuō de liǎng gè zì ，wǒ biàn chě zhe wàn suì de shǒu ，shuō dào ，qiě dào jiāo fēng guǎn yǐn yàn qù 。wǒ ruò bú rú cǐ ，nà chǔ wáng shuō chū zhè xiáng xì lái ，kě zěn le yě ？wǒ rú jīn huàn kòu chéng yù chū lái ，zé wèn tā yào zhè lǐ měi rén suǒ shēng zhī zǐ ，kàn tā shuō shèn de lái 。gōng é ，yǔ wǒ huàn jiāng kòu chéng yù lái zhě 。kòu chéng yù ！niáng niáng huàn nǐ lǐ 。niáng niáng ，huàn kòu chéng yù yǒu hé fèn fù ？nǐ bú guì zhe ！yǒu hé zuì lǐ ？kòu chéng yù ，wǒ wèn nǐ ，shí nián qián lǐ měi rén suǒ shēng de hái zǐ (...)
sān 、sì liǎng jù biǎo miàn shàng shì shuō yǒu xuě ér wú huā ，shí jì gǎn qíng què shì ：rén dǎo hái néng děng dài lái chí de chūn sè ，cóng èr yuè de cǎo yá zhōng kàn dào chūn tiān de shēn yǐng ，dàn bái xuě què děng bú zhù le ，jìng rán fēn fēn yáng yáng ，chuān shù fēi huā ，zì jǐ zhuāng diǎn chū le yī pài chūn sè 。zhēn zhèng de chūn sè （bǎi huā shèng kāi ）wèi lái ，gù rán bú miǎn lìng rén gǎn dào yǒu xiē yí hàn ，dàn zhè chuān shù fēi huā de chūn xuě bú yě zhào yàng gěi rén yǐ chūn de qì xī ma ！shī rén duì chūn xuě fēi huā zhǔ yào bú shì chóu chàng 、yí hàn ，ér shì chōng mǎn le xīn xǐ 。yī gè pàn wàng zhe chūn tiān de shī rén ，rú guǒ zì rán jiè hái méi yǒu chūn sè ，tā jiù kě yǐ huàn huà chū yī piàn chūn sè lái 。zhè jiù shì sān 、sì liǎng jù de miào chù ，tā fù yǒu nóng liè de làng màn zhǔ yì sè cǎi ，kě wèi shén lái zhī bǐ 。“què xián (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

三、四两句表面上是说有雪而无花，实际感情却是：人倒还能等待来迟的春色，从二月的草芽中看到春天的身影，但白雪却等不住了，竟然纷纷扬扬，穿树飞花，自己装点出了一派春色。真正的春色（百花盛开）未来，固然不免令人感到有些遗憾，但这穿树飞花的春雪不也照样给人以春的气息吗！诗人对春雪飞花主要不是惆怅、遗憾，而是充满了欣喜。一个盼望着春天的诗人，如果自然界还没有春色，他就可以幻化出一片春色来。这就是三、四两句的妙处，它富有浓烈的浪漫主义色彩，可谓神来之笔。“却嫌(...)
句句赞美杨家庭院的清幽。“茅檐”(...)
三、四两句表面上是说有雪而无花，实际感情却是：人倒还能等待来迟的春色，从二月的草芽中看到春天的身影，但白雪却等不住了，竟然纷纷扬扬，穿树飞花，自己装点出了一派春色。真正的春色（百花盛开）未来，固然不免令人感到有些遗憾，但这穿树飞花的春雪不也照样给人以春的气息吗！诗人对春雪飞花主要不是惆怅、遗憾，而是充满了欣喜。一个盼望着春天的诗人，如果自然界还没有春色，他就可以幻化出一片春色来。这就是三、四两句的妙处，它富有浓烈的浪漫主义色彩，可谓神来之笔。“却嫌(...)

相关赏析

“此情不及墙东柳，春色年年依旧”紧承前句而来，前两句写离愁滋味超过浓酒，进行正面对比；这两句写别情不及墙柳，则从反面衬托。为什么会不及墙柳呢？因为柳叶只枯黄萎落于一时，春风一吹，柳色如故。言外之意，人一离别，各自天涯，是否能再续旧情，可就说不准了。这一反衬，由眼前的墙东柳触发而起，既信手拈来，又新奇贴切，极为深切(...)
首句“桃溪”用东汉刘、阮遇仙之事典。传东汉时刘晨、阮肇入天台山采药，于桃溪边遇二女子，姿容甚美，遂相慕悦，留居半年，怀乡思归，女遂相送，指示还路。及归家，子孙已历七世。后重访天台，不复见二女。唐人诗文中常用遇仙、会真暗寓艳遇。“桃(...)
夫子你秉承家义，群公也难以与(...)
顿起：苏轼及弟苏辙好友，苏辙有诗《送顿起及第还蔡州》。尝：曾。佳人：当指顿起妻。凄断阳关曲：像《阳关曲》写的那样凄冷地告别。“阳关曲”指“劝君更进一杯酒，西出阳关无故人”句意。酒阑不忍去，共接一寸烛：饯别之宴，酒意正浓，但夜已深，蜡烛将尽，只好重新点燃一支。留君(...)
最后四句是诗人的慨叹：“河(...)

作者介绍

卞斌 卞伯玉，南朝宋济阴（今山东定陶西北）人。官至东阳太守、黄门郎。陆德明《经典释文序录》列东晋以来作《周易系辞注》者十人，卞伯玉为其中之一。