酹江月·驿中言别友人

酹江月·驿中言别友人原文：

这首七言古诗平易晓畅，明白如话，于平易中见奇妙。诗的遣词造句十分贴切自然，而且极富表现力；恰切地运用了双声、叠韵及重复，读起来音韵和谐，错落有致。全诗八句话，五十六个字，写得波澜起伏，跌宕生姿。就此诗而言，由(...)
这首诗每三句为一节。第一节写出事件发生的地点和经过。在平陵东侧一片阴森浓密的树林中，一位善良的平民遭到了绑架。事情发生得突然，义公心中充满了惊疑恐惧之情。这绑架良民的行径是何人所为？“不知”句提起疑问，含煳得极好。联系下文的“高堂”、“追吏”，可知这是官吏捕人。不言其“捕”而斥为“劫”，意在表现出官吏行事的粗暴凶狠。观其行迹，真如盗匪，使人不能相信这是官吏行径。直来到高堂之下，才敢确定这劫义公的竟是官府所为！以“不知”故作疑惑，含讽刺之意于言外，掲露出“官府即盗匪，官府甚于盗匪”的黑暗现实。笫二、三节就直写官吏敲榨勒索财物的强盗行径。高堂之上，本应是主持正义、惩办强暴的所在，现在却要义公“交钱百万两走马”，贪暴宫吏公然逼迫善良百姓，义公在猝然之间遭此厄运，如此惊人的巨额赎资怎能交纳得出？
咏归堂：位于福建南平藏春峡。藏春峡是当时北宋南剑州文化发祥地、儒学活动中心之一。南剑州守地方官王潮、王汝舟等名人均在藏春峡读书论学，延平先生李侗有诗《藏春峡》：“咏归堂里静怡神，更步芳亭识趣新。爱竹心虚初长笋，观梅香散渐含仁。......”隐鳞洞：当与咏归堂同在藏春峡内，其名当出于《曹植全集·矫志诗》“ 仁虎匿爪。神龙隐鳞。”种竹淇园：正常语序应为“种淇园竹”，意思并非“种竹于淇园”。北宋诗人黄庭坚有诗“移竹淇园下，买花洛水阳。”淇园竹和洛阳牡丹当时就名满天下远致君：在远处向国君致意。生平句：像淇园之竹一样坚守节操，依仗辛勤。需贤二句：君王旁侧需要贤才，本人也并非无意，但是地远言轻哪容易让君王了解到我的德才呢。
我、我、我，轻将这猿臂舒，是、是、是，骨碌碌睁怪眼冲寇怒，明晃晃剑离匣生杀雾。秦公，你这里有埋伏军！一只手将腰带捽，谁敢将我当拦住！你若伏输，罢军卒，送俺出函关路。秦公，你手下将若有个向前来，我先杀大王。一应军将退后，不得助手。大王，你索送俺出渑池去咱。大王，今日多蒙管顾，异日必当重谢。我将送你出函关，到是伶俐。某领大军接应主(...)
宋仁宗至和元年（1054），与欧阳修过从甚密的(...)
唐明皇好色，日夜想找个绝代佳人；统治全国多年，竟找不到一个称心。杨玄瑛有个女儿才长成，十分娇艳；养在深闺中，外人不知她美丽绝伦。天生就的一身丽质，很难长久弃置；有朝一日，被选在皇帝身边做妃嫔。她回眸一笑时，千姿百态娇媚横生；六宫妃嫔，一个个都黯然失色万分。春寒料峭，皇上赐她到华清池沐浴；温泉水润，洗涤着凝脂一般的肌身。侍女搀扶她，如出水芙蓉软弱娉婷；初蒙皇恩润泽时，就这般娇娆涔涔。鬓发如云颜脸似花，头戴着金步摇；芙蓉帐里，与皇上度着温暖的春宵。情深春宵恨太短，一觉睡到日高起；君王深恋儿女情，从此再也不早朝。承受君欢侍君饮，终日陪伴无闲时；春从春游夜专守，双双形影不分离。后宫妃嫔有三千，个个姿色象女神；三千美色不动心，皇上只宠她一人。金屋中阿娇妆成，夜夜娇侍不离分；玉楼上酒酣宴罢，醉意伴随着春心。姊妹封夫人兄弟封公卿，封地受奖；杨家门户生光彩，令人羡慕又向往。使得天下的父母，个个改变了心愿；谁都看轻生男孩，只图生个小千金。骊山北麓华清宫，玉宇琼楼耸入云；清风过处飘仙乐，四面八方都可闻。轻歌慢舞多合拍，管弦旋律尽传神；君王终日都观看，欲心难足无止境。忽然渔阳战鼓响，惊天动地震宫阙；惊坏跳舞的歌伎，停奏霓裳羽衣曲。九重城楼与宫阙，烽火连天杂烟尘；千军万马护君王，直向西南急逃奔。翠华龙旗一路摇，队伍走走又停停；西出都城百来里，来到驿站马嵬亭。龙武军和羽林军，六军不走无奈何；缠绵委屈的美人，最终马前丧了生。贵妃头上装饰品，抛撒满地无人问；翠翘金雀玉搔头，珍贵头饰一根根。君王宠爱救不了，掩面哭成个泪人；回头再看此惨状，血泪交和涕淋淋。秋风萧索扫落叶，黄土尘埃已消遁；回环曲折穿栈道，队伍登上了剑门。峨嵋山下路险隘，蜀道艰难少人行；旌旗黯黯无光彩，日色淡淡近黄昏。泱泱蜀江水碧绿，巍巍蜀山郁青青；圣主伤心思贵妃，朝朝暮(...)
⑶荆人泣美玉：《韩非子·和氏》：楚人和氏得玉璞楚山中，奉而献之历王。历王使玉人相之，玉人曰：“石也。”王以和为诳，而刖其左足。及历王薨，武王即位，和又奉其璞而献之武王，武王使玉人相之，又曰：“石也。”王又以和为诳，而刖其右足。武王薨，文王即位，和乃抱其璞而哭于楚山之下，三日三夜，泣尽而继之以血。王闻之，使人问其故，曰：“天下之刖者多矣，子奚哭之悲也？”和曰：“吾非悲刖也，悲夫宝玉而题之以‘石’，贞士而名之以‘诳’，此吾所以悲也。”王乃使玉人理其璞而得宝焉，遂命曰：“和氏之璧”。韦应物诗：“碌碌荆山璞，卞和献君门。”缘于卞和抱玉三献，而两次遭刖，且以为“诳”，此典故常借喻贤能之人虽胸怀宏才大略，但却不为人主所识，以致报国无门。李白这句诗，是以“荆人”喻己，以“美玉”喻己材。兹据“荆人献璞”典故的内涵可知，在李白作此《赠裴》诗之前，其与唐玄宗必有所献。此可用李白诗“薄德(...)
与陆游的原词比较而言，陆游把眼前景、见在事融为一体，又灌之以悔恨交加的心情，着力描绘出一幅凄怆酸楚的感情画面，故颇能以特有的声情见称于后世。而唐婉则不同，她的处境比陆游更悲惨。自古“愁思之声要妙”，而“穷苦之言易好也”（韩愈《荆潭唱和诗序》）。她只要把自己所遭受的愁苦真切地写出来，就是一首好词。因此，此词纯属自怨自泣、独言独语的感情倾诉，主要以缠绵执着的感情和悲惨的遭遇感动古今。两词所采用的艺术手段虽然不同，但都切合各自的性格、遭遇和身分。可谓各造其极，俱臻至境。合而读之，颇有珠联璧合、相映生辉之妙。
吉日兮辰良，穆将愉兮上皇。
面对一件艺术珍品，每个人都有自己的审美观点，不同的审美观点获得不同的审美享受，这是正常的。但是当两件同类艺术珍品摆在人们面前的时候，就有了一个审美价值比较问(...)
肠断。绣帘卷。妾愿身为梁上燕。朝朝暮暮长相见。莫遣恩迁情变。红绡粉泪知何限。万古空传遗怨。
那里该住着游击队？

酹江月·驿中言别友人拼音解读：

zhè shǒu qī yán gǔ shī píng yì xiǎo chàng ，míng bái rú huà ，yú píng yì zhōng jiàn qí miào 。shī de qiǎn cí zào jù shí fèn tiē qiē zì rán ，ér qiě jí fù biǎo xiàn lì ；qià qiē dì yùn yòng le shuāng shēng 、dié yùn jí zhòng fù ，dú qǐ lái yīn yùn hé xié ，cuò luò yǒu zhì 。quán shī bā jù huà ，wǔ shí liù gè zì ，xiě dé bō lán qǐ fú ，diē dàng shēng zī 。jiù cǐ shī ér yán ，yóu (...)
zhè shǒu shī měi sān jù wéi yī jiē 。dì yī jiē xiě chū shì jiàn fā shēng de dì diǎn hé jīng guò 。zài píng líng dōng cè yī piàn yīn sēn nóng mì de shù lín zhōng ，yī wèi shàn liáng de píng mín zāo dào le bǎng jià 。shì qíng fā shēng dé tū rán ，yì gōng xīn zhōng chōng mǎn le jīng yí kǒng jù zhī qíng 。zhè bǎng jià liáng mín de háng jìng shì hé rén suǒ wéi ？“bú zhī ”jù tí qǐ yí wèn ，hán hú dé jí hǎo 。lián xì xià wén de “gāo táng ”、“zhuī lì ”，kě zhī zhè shì guān lì bǔ rén 。bú yán qí “bǔ ”ér chì wéi “jié ”，yì zài biǎo xiàn chū guān lì háng shì de cū bào xiōng hěn 。guān qí háng jì ，zhēn rú dào fěi ，shǐ rén bú néng xiàng xìn zhè shì guān lì háng jìng 。zhí lái dào gāo táng zhī xià ，cái gǎn què dìng zhè jié yì gōng de jìng shì guān fǔ suǒ wéi ！yǐ “bú zhī ”gù zuò yí huò ，hán fěng cì zhī yì yú yán wài ，jiē lù chū “guān fǔ jí dào fěi ，guān fǔ shèn yú dào fěi ”de hēi àn xiàn shí 。zǐ èr 、sān jiē jiù zhí xiě guān lì qiāo zhà lè suǒ cái wù de qiáng dào háng jìng 。gāo táng zhī shàng ，běn yīng shì zhǔ chí zhèng yì 、chéng bàn qiáng bào de suǒ zài ，xiàn zài què yào yì gōng “jiāo qián bǎi wàn liǎng zǒu mǎ ”，tān bào gōng lì gōng rán bī pò shàn liáng bǎi xìng ，yì gōng zài cù rán zhī jiān zāo cǐ è yùn ，rú cǐ jīng rén de jù é shú zī zěn néng jiāo nà dé chū ？
yǒng guī táng ：wèi yú fú jiàn nán píng cáng chūn xiá 。cáng chūn xiá shì dāng shí běi sòng nán jiàn zhōu wén huà fā xiáng dì 、rú xué huó dòng zhōng xīn zhī yī 。nán jiàn zhōu shǒu dì fāng guān wáng cháo 、wáng rǔ zhōu děng míng rén jun1 zài cáng chūn xiá dú shū lùn xué ，yán píng xiān shēng lǐ dòng yǒu shī 《cáng chūn xiá 》：“yǒng guī táng lǐ jìng yí shén ，gèng bù fāng tíng shí qù xīn 。ài zhú xīn xū chū zhǎng sǔn ，guān méi xiāng sàn jiàn hán rén 。......”yǐn lín dòng ：dāng yǔ yǒng guī táng tóng zài cáng chūn xiá nèi ，qí míng dāng chū yú 《cáo zhí quán jí ·jiǎo zhì shī 》“ rén hǔ nì zhǎo 。shén lóng yǐn lín 。”zhǒng zhú qí yuán ：zhèng cháng yǔ xù yīng wéi “zhǒng qí yuán zhú ”，yì sī bìng fēi “zhǒng zhú yú qí yuán ”。běi sòng shī rén huáng tíng jiān yǒu shī “yí zhú qí yuán xià ，mǎi huā luò shuǐ yáng 。”qí yuán zhú hé luò yáng mǔ dān dāng shí jiù míng mǎn tiān xià yuǎn zhì jun1 ：zài yuǎn chù xiàng guó jun1 zhì yì 。shēng píng jù ：xiàng qí yuán zhī zhú yī yàng jiān shǒu jiē cāo ，yī zhàng xīn qín 。xū xián èr jù ：jun1 wáng páng cè xū yào xián cái ，běn rén yě bìng fēi wú yì ，dàn shì dì yuǎn yán qīng nǎ róng yì ràng jun1 wáng le jiě dào wǒ de dé cái ne 。
wǒ 、wǒ 、wǒ ，qīng jiāng zhè yuán bì shū ，shì 、shì 、shì ，gǔ lù lù zhēng guài yǎn chōng kòu nù ，míng huǎng huǎng jiàn lí xiá shēng shā wù 。qín gōng ，nǐ zhè lǐ yǒu mái fú jun1 ！yī zhī shǒu jiāng yāo dài zuó ，shuí gǎn jiāng wǒ dāng lán zhù ！nǐ ruò fú shū ，bà jun1 zú ，sòng ǎn chū hán guān lù 。qín gōng ，nǐ shǒu xià jiāng ruò yǒu gè xiàng qián lái ，wǒ xiān shā dà wáng 。yī yīng jun1 jiāng tuì hòu ，bú dé zhù shǒu 。dà wáng ，nǐ suǒ sòng ǎn chū miǎn chí qù zán 。dà wáng ，jīn rì duō méng guǎn gù ，yì rì bì dāng zhòng xiè 。wǒ jiāng sòng nǐ chū hán guān ，dào shì líng lì 。mǒu lǐng dà jun1 jiē yīng zhǔ (...)
sòng rén zōng zhì hé yuán nián （1054），yǔ ōu yáng xiū guò cóng shèn mì de (...)
táng míng huáng hǎo sè ，rì yè xiǎng zhǎo gè jué dài jiā rén ；tǒng zhì quán guó duō nián ，jìng zhǎo bú dào yī gè chēng xīn 。yáng xuán yīng yǒu gè nǚ ér cái zhǎng chéng ，shí fèn jiāo yàn ；yǎng zài shēn guī zhōng ，wài rén bú zhī tā měi lì jué lún 。tiān shēng jiù de yī shēn lì zhì ，hěn nán zhǎng jiǔ qì zhì ；yǒu cháo yī rì ，bèi xuǎn zài huáng dì shēn biān zuò fēi pín 。tā huí móu yī xiào shí ，qiān zī bǎi tài jiāo mèi héng shēng ；liù gōng fēi pín ，yī gè gè dōu àn rán shī sè wàn fèn 。chūn hán liào qiào ，huáng shàng cì tā dào huá qīng chí mù yù ；wēn quán shuǐ rùn ，xǐ dí zhe níng zhī yī bān de jī shēn 。shì nǚ chān fú tā ，rú chū shuǐ fú róng ruǎn ruò pīng tíng ；chū méng huáng ēn rùn zé shí ，jiù zhè bān jiāo ráo cén cén 。bìn fā rú yún yán liǎn sì huā ，tóu dài zhe jīn bù yáo ；fú róng zhàng lǐ ，yǔ huáng shàng dù zhe wēn nuǎn de chūn xiāo 。qíng shēn chūn xiāo hèn tài duǎn ，yī jiào shuì dào rì gāo qǐ ；jun1 wáng shēn liàn ér nǚ qíng ，cóng cǐ zài yě bú zǎo cháo 。chéng shòu jun1 huān shì jun1 yǐn ，zhōng rì péi bàn wú xián shí ；chūn cóng chūn yóu yè zhuān shǒu ，shuāng shuāng xíng yǐng bú fèn lí 。hòu gōng fēi pín yǒu sān qiān ，gè gè zī sè xiàng nǚ shén ；sān qiān měi sè bú dòng xīn ，huáng shàng zhī chǒng tā yī rén 。jīn wū zhōng ā jiāo zhuāng chéng ，yè yè jiāo shì bú lí fèn ；yù lóu shàng jiǔ hān yàn bà ，zuì yì bàn suí zhe chūn xīn 。zǐ mèi fēng fū rén xiōng dì fēng gōng qīng ，fēng dì shòu jiǎng ；yáng jiā mén hù shēng guāng cǎi ，lìng rén xiàn mù yòu xiàng wǎng 。shǐ dé tiān xià de fù mǔ ，gè gè gǎi biàn le xīn yuàn ；shuí dōu kàn qīng shēng nán hái ，zhī tú shēng gè xiǎo qiān jīn 。lí shān běi lù huá qīng gōng ，yù yǔ qióng lóu sǒng rù yún ；qīng fēng guò chù piāo xiān lè ，sì miàn bā fāng dōu kě wén 。qīng gē màn wǔ duō hé pāi ，guǎn xián xuán lǜ jìn chuán shén ；jun1 wáng zhōng rì dōu guān kàn ，yù xīn nán zú wú zhǐ jìng 。hū rán yú yáng zhàn gǔ xiǎng ，jīng tiān dòng dì zhèn gōng què ；jīng huài tiào wǔ de gē jì ，tíng zòu ní shang yǔ yī qǔ 。jiǔ zhòng chéng lóu yǔ gōng què ，fēng huǒ lián tiān zá yān chén ；qiān jun1 wàn mǎ hù jun1 wáng ，zhí xiàng xī nán jí táo bēn 。cuì huá lóng qí yī lù yáo ，duì wǔ zǒu zǒu yòu tíng tíng ；xī chū dōu chéng bǎi lái lǐ ，lái dào yì zhàn mǎ wéi tíng 。lóng wǔ jun1 hé yǔ lín jun1 ，liù jun1 bú zǒu wú nài hé ；chán mián wěi qū de měi rén ，zuì zhōng mǎ qián sàng le shēng 。guì fēi tóu shàng zhuāng shì pǐn ，pāo sā mǎn dì wú rén wèn ；cuì qiào jīn què yù sāo tóu ，zhēn guì tóu shì yī gēn gēn 。jun1 wáng chǒng ài jiù bú le ，yǎn miàn kū chéng gè lèi rén ；huí tóu zài kàn cǐ cǎn zhuàng ，xuè lèi jiāo hé tì lín lín 。qiū fēng xiāo suǒ sǎo luò yè ，huáng tǔ chén āi yǐ xiāo dùn ；huí huán qǔ shé chuān zhàn dào ，duì wǔ dēng shàng le jiàn mén 。é méi shān xià lù xiǎn ài ，shǔ dào jiān nán shǎo rén háng ；jīng qí àn àn wú guāng cǎi ，rì sè dàn dàn jìn huáng hūn 。yāng yāng shǔ jiāng shuǐ bì lǜ ，wēi wēi shǔ shān yù qīng qīng ；shèng zhǔ shāng xīn sī guì fēi ，cháo cháo mù (...)
⑶jīng rén qì měi yù ：《hán fēi zǐ ·hé shì 》：chǔ rén hé shì dé yù pú chǔ shān zhōng ，fèng ér xiàn zhī lì wáng 。lì wáng shǐ yù rén xiàng zhī ，yù rén yuē ：“shí yě 。”wáng yǐ hé wéi kuáng ，ér yuè qí zuǒ zú 。jí lì wáng hōng ，wǔ wáng jí wèi ，hé yòu fèng qí pú ér xiàn zhī wǔ wáng ，wǔ wáng shǐ yù rén xiàng zhī ，yòu yuē ：“shí yě 。”wáng yòu yǐ hé wéi kuáng ，ér yuè qí yòu zú 。wǔ wáng hōng ，wén wáng jí wèi ，hé nǎi bào qí pú ér kū yú chǔ shān zhī xià ，sān rì sān yè ，qì jìn ér jì zhī yǐ xuè 。wáng wén zhī ，shǐ rén wèn qí gù ，yuē ：“tiān xià zhī yuè zhě duō yǐ ，zǐ xī kū zhī bēi yě ？”hé yuē ：“wú fēi bēi yuè yě ，bēi fū bǎo yù ér tí zhī yǐ ‘shí ’，zhēn shì ér míng zhī yǐ ‘kuáng ’，cǐ wú suǒ yǐ bēi yě 。”wáng nǎi shǐ yù rén lǐ qí pú ér dé bǎo yān ，suí mìng yuē ：“hé shì zhī bì ”。wéi yīng wù shī ：“lù lù jīng shān pú ，biàn hé xiàn jun1 mén 。”yuán yú biàn hé bào yù sān xiàn ，ér liǎng cì zāo yuè ，qiě yǐ wéi “kuáng ”，cǐ diǎn gù cháng jiè yù xián néng zhī rén suī xiōng huái hóng cái dà luè ，dàn què bú wéi rén zhǔ suǒ shí ，yǐ zhì bào guó wú mén 。lǐ bái zhè jù shī ，shì yǐ “jīng rén ”yù jǐ ，yǐ “měi yù ”yù jǐ cái 。zī jù “jīng rén xiàn pú ”diǎn gù de nèi hán kě zhī ，zài lǐ bái zuò cǐ 《zèng péi 》shī zhī qián ，qí yǔ táng xuán zōng bì yǒu suǒ xiàn 。cǐ kě yòng lǐ bái shī “báo dé (...)
yǔ lù yóu de yuán cí bǐ jiào ér yán ，lù yóu bǎ yǎn qián jǐng 、jiàn zài shì róng wéi yī tǐ ，yòu guàn zhī yǐ huǐ hèn jiāo jiā de xīn qíng ，zhe lì miáo huì chū yī fú qī chuàng suān chǔ de gǎn qíng huà miàn ，gù pō néng yǐ tè yǒu de shēng qíng jiàn chēng yú hòu shì 。ér táng wǎn zé bú tóng ，tā de chù jìng bǐ lù yóu gèng bēi cǎn 。zì gǔ “chóu sī zhī shēng yào miào ”，ér “qióng kǔ zhī yán yì hǎo yě ”（hán yù 《jīng tán chàng hé shī xù 》）。tā zhī yào bǎ zì jǐ suǒ zāo shòu de chóu kǔ zhēn qiē dì xiě chū lái ，jiù shì yī shǒu hǎo cí 。yīn cǐ ，cǐ cí chún shǔ zì yuàn zì qì 、dú yán dú yǔ de gǎn qíng qīng sù ，zhǔ yào yǐ chán mián zhí zhe de gǎn qíng hé bēi cǎn de zāo yù gǎn dòng gǔ jīn 。liǎng cí suǒ cǎi yòng de yì shù shǒu duàn suī rán bú tóng ，dàn dōu qiē hé gè zì de xìng gé 、zāo yù hé shēn fèn 。kě wèi gè zào qí jí ，jù zhēn zhì jìng 。hé ér dú zhī ，pō yǒu zhū lián bì hé 、xiàng yìng shēng huī zhī miào 。
jí rì xī chén liáng ，mù jiāng yú xī shàng huáng 。
miàn duì yī jiàn yì shù zhēn pǐn ，měi gè rén dōu yǒu zì jǐ de shěn měi guān diǎn ，bú tóng de shěn měi guān diǎn huò dé bú tóng de shěn měi xiǎng shòu ，zhè shì zhèng cháng de 。dàn shì dāng liǎng jiàn tóng lèi yì shù zhēn pǐn bǎi zài rén men miàn qián de shí hòu ，jiù yǒu le yī gè shěn měi jià zhí bǐ jiào wèn (...)
cháng duàn 。xiù lián juàn 。qiè yuàn shēn wéi liáng shàng yàn 。cháo cháo mù mù zhǎng xiàng jiàn 。mò qiǎn ēn qiān qíng biàn 。hóng xiāo fěn lèi zhī hé xiàn 。wàn gǔ kōng chuán yí yuàn 。
nà lǐ gāi zhù zhe yóu jī duì ？

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

那里该住着游击队？
游仙梦(...)
（1）菩提偈：“菩提”，梵文的音译，意译为“觉”或“智”，旧译也作“道”。指对佛教教义的理解，或是通向佛教理想的道路。偈，和尚唱颂的歌诗称为偈。菩提偈，即诠释佛教教义的歌偈。    （2）树：这里指菩提树，意译为“觉树”或“道树”。相传佛教始祖释迦牟尼在此树下证得菩提，觉悟成道，故称此树为菩提树。但这种树的本名是什么，有多种不同的说法。据说南朝梁时僧人智药曾把这种树自天竺移植中国。《雷州府志》记载：“菩提果色白者，味甜，五月熟。海南琼山县则把这种树所结的果子称为金刚子。这种果子可作念珠。佛教徒常焚香散花，绕树行礼。今广东省曲江县南华寺藏经阁旁左右两侧，各有一棵菩提树。”（3）明镜：(...)
小姐，这样人理他则甚！

相关赏析

这首诗不同于其他凭吊屈原的诗文，它并未从屈原的人品才能和政治上的不幸遭遇着笔，通篇自始至终紧紧围绕住屈原的“迷魂”来写：首联写迷魂逐波而去，含恨无穷；颔联(...)
聊且凭化迁，终返班生庐[10] 。
春半如秋意转迷。
这人形体好似豫让。我就是豫让。当日宫中刺你不著，因此向山中漆身为癞，吞炭为哑，变了形容，务要刺杀了你，为我主人报仇。你曾事范氏，中行氏，智伯灭了他二家，你不报仇，今日如何却为智伯报仇？范氏、中行氏以常人待我，我故以常人待之；智伯以国士待我，我故以国士报之。你说你务要报仇，两次三番(...)
秦始皇死了以后，他的余威还震慑着远方。然而陈涉是一个用破瓮作窗(...)
聊且凭化迁，终返班生庐[10] 。

作者介绍

王遂 王遂，字去非，一字颖叔，枢密副使王韶之玄孙，后为镇江府金坛人，宋代名臣。 嘉泰二年进士，调富阳主簿，历官差干办诸司审计司。绍定三年，知邵武军兼福建招捕司参议官。后任工部尚书。